Het boek is uit! Er komen dan twee woorden in mij op: EINDELIJK maar zeker ook JAMMER! Het boek heeft zo'n sterke indruk op mij achtergelaten dat ik er blijf over nadenken. Jean-Baptiste is een deel van mezelf geworden, hij dwaalt echt in je geest rond en zorgt voor de meest wonderbaarlijke openbaringen en bedenkingen over het boek. Maar enigszins ben ik wel blij dat het boek uit is. Het las namelijk ongelofelijk traag door het archaïsch taalgebruik dat ik in het begin ook al vernoemd heb. Het heeft namelijk veel van mijn tijd in beslag genomen het boek helemaal te lezen. Maar het is en blijft jammer dat ik door de 255 pagina's heen ben. Dit is nog iets zeer merkwaardig: Het leven van Jean-Baptiste Grenouille stopt dan wel op 29jarige leeftijd maar hij maakt enorm veel mee en de auteur slaagt er prachtig in om dit allemaal in 255 bladzijden te duwen zonder dat er ook maar 1 literair gebrek aan het licht komt (niet dat ik nu al zoveel ervaring heb). Wat voor mij ook een kenmerk was van het derde deel was dat hoewel dit voor mij toch de climax was van de roman het pas bij dit deel was dat ik besefte hoe goed het boek eigenlijk in mekaar zat. Dit is voor mij ook het minst voorspelbare boek dat ik tot nu toe gelezen heb en ga lezen denk ik. Het feit dat hij uiteindelijk ging slagen in het creëren van het ultieme parfum had ik ook wel kunnen raden maar niet hoe hij dit zou bereiken. Op een gegeven moment als hij Parijs verlaat zie je hem steeds meer naar zijn dierlijke vorm gaan en de schrijver laat dit op een uitmuntende manier zien. Patrick Süskind voegt telkens een kleine aanpassing toe aan Grenouille. Het merkwaardige is dat je pas merkt dat hij helemaal anders is als hij eenzaam in een grot beland terwijl hij in zijn eigen wereld leeft van geuren en hier voor zeven jaar zit. Ik had deze wending in het verhaal nooit verwacht maar als je erover nadenkt is deze manier van handelen van Jean-Baptiste perfect verklaarbaar door zijn karakter. Na deze wereld van eenzaamheid te hebben verlaten komt hij bij de man die hem als wetenschappelijk experiment gebruikt en zoals voorspeld is ook deze "verbazend" snel aan zijn einde gekomen en nu door het naakt beklimmen van de hoogste berg in de Pyreneeën.
 |
| Jean-baptiste in zijn eenzame leven in de grotten. |
Een prachtig details van het boek is hoe Jean-Baptiste zijn levensdoel voor ogen krijgt. De schrijver gebruikt eigenlijk de eerste 150 pagina's als inleiding in de geuren wereld om je dan stapsgewijs (met Grenouille mee) te laten beseffen hoe belangrijk geuren zijn in onze wereld. Grenouille ondervindt dat wanneer hij gewoon over straat loopt en geen geur heeft (want hij is per slot van rekening zonder geur geboren) niemand hem opmerkt maar wanneer hij een welriekend parfum op zich sprenkelt hij als evenwaardig mens wordt gezien en behandeld en dit zelfs zover drijft dat hij een geur ontwikkelt waardoor mensen medelijden met hem krijgen. Hierdoor ziet Jean-Baptiste het licht en zijn levensdoel: Hij maakt 'het parfum' waardoor iedereen voor hem zal vallen als voor een god!
 |
| Grenouille (in het blauw) heeft heel het volk aan zijn voeten met zijn ultieme parfum |
Nu ik het boek uit heb ben ik ervan overtuigd dat dit tot de meesterwerken der boeken behoort en ben ik blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Maar het belangrijkste is dat ik vooral tot op de laatste letter van het boek heb genoten en het op het einde niet meer losliet tot ik het uit had gelezen.
Het boek was prachtig!
BeantwoordenVerwijderenHet einde van het boek is inderdaad mooi, in sommige opzichten. Hij heeft zijn doel bereikt, het beste parfum ter wereld gemaakt. Toch wist ik pas echt nadat het boek uit was dat niet één van mijn favorieten is, als ik het echt goed vond zou normaal zou ik ik had na het lezen van de laatste pagina nog dagen over het verhaal moeten nadenken, willen eten hoe het verder zou gegaan zijn.
Maar na het beëindigen van dit boek had ik eerder een gevoel van ja, dat waren dan heel veel pagina's vol geuren over iemands leven wat er verder niets toe doet. Al die dingen die je ontdekt had over zijn karakter en al die dingen had ik ergens ook wel door, maar iets in mijn onderbewustzijn wilde er gewoon geen aandacht aan spenderen.
Ik ging ook naarmate het einde naderde steeds meer op zoek naar eventuele fouten. Zoals wanneer er over België gesproken werd, lang voor het bestond.
Nee dit boek zal ik zeker nooit nog een keer vastnemen en het ergste is dat ik niet kan zeggen waaraan dit ligt. Waarschijnlijk gewoon simpelweg de schrijfstijl en het verhaal dat me ergens stoorde. Het is het zo onbewust dat ik echt niet kan vatten wat ik er niet goed aan vind. Telkens als ik denk dat ik het bijna weet glipt het weer weg.
Het is haast grappig hoe dit op Grenouilles situatie met de geur van het meisje lijkt. Aanwezig maar toch niet vatbaar.
Misschien dat, als ik zo blijf nadenken ik op een gegeven moment wel iets zal tegenkomen waardoor eindelijk mijn mening serieus kan staven. Dat denken zal toch maar niet voor nu meteen zijn. Het heeft me lang genoeg bezig gehouden. Het wordt tijd dat ik mijn eigen parfum nog eens aandoe en kan genieten van de echte geur van parfum en me niet langer bezighoud met het lezen over geuren in een naar oud vergeeld papier ruikend boek.