Ervaringsverslag
Ik was vorig jaar niet naar de Boekenbeurs gegaan dus stond te popelen om dit jaar tussen de honderden nieuwe boeken te lopen. De donderdag dan eerst nog naar school, thuis snel eten en dan naar de nocturne. Eenmaal op de Boekenbeurs aangekomen keken we rustig wat rond en na een tijdje kwam ik mijn boek tegen, “Koekoeksjong” geschreven door J.K. Rowling maar onder een pseudoniem namelijk Robert Galbraith. Aangezien het pseudoniem achterhaald werd doordat het boek te goed geschreven was voor een debuut was ik er van overtuigd dat het wel goed geschreven moest zijn, maar ook de schrijfster had me ook al jaren geleden overtuigd toen ik begon in het eerste deel van “Harry Potter”. Nadat ik de hele Boekenbeurs wel zo’n beetje had gezien kwam “Koekoeksjong” er toch als mijn favoriet uit. Een paar dagen later begon mijn mama het boek eerst te lezen en ze ging er zo in op dat ze het boek op dagen uit had ook al had het boek vijfhonderd bladzijden. Hierdoor werd ik er nog maar eens overtuigd om het boek te lezen en aangezien het gecombineerd kon worden met mijn taak voor het vak Nederlands kreeg ik er echt al zin in om het te lezen. Zo gezegd, zo gedaan...
Een belangrijk element van het boek is natuurlijk de verhaallijn. Deze was aan een constant ritme geschreven maar was daarom zeker niet oninteressant of niet spannend. Het had een algemene opbouw in vergelijking met de doorsnee detective, er komt een klant, de detective ondervraagt alle verdachten, en trekt vervolgens een conclusie. Maar ondanks de reguliere verhaallijn bleef het boek toch telkens verrassen, de omschrijven van reacties en emoties van de ondervraagden maar zeker ook van de detective zelf. De schrijfster beschrijft alles zeer mooi maar laat ook het nodige aan de eigen fantasie over. Hoewel er pas op pagina 400 voor het eerst echt een doorbraak was in het verhaal verveelde het boek geen moment. Telkens keek ik uit naar nieuwe ondervragingen, naar hoe de verschillende problemen opgelost zouden worden, en hoe alles uiteindelijk samen zou vallen. De schrijfster voerde de spanning op door de aandacht steeds bij een ander personage te leggen, een personage dat iets wist wat nodig was om de moord op te lossen. Maar ieder overhoor verschilde op zijn eigen manier, bij ieder verhoor vroeg je je iets anders af maar de schrijfster zette je aan het denken door een vaag vermoeden door te laten schijnen of iemand al dan niet liegt. De psychische kant van het boek was zeker ook voldoende uitgewerkt wat zeker een meerwaarde was voor de verhaallijn. Doordat sommige verdachten in het boek zeer moeilijk bereikbaar waren werd het echt spannend als het hoofdpersonage ze eenmaal te pakken kreeg en je was je echt benieuwd naar de reactie van de ondervraagden. Een zeer belangrijk element was ook toen het hoofdpersonage op ongeveer bladzijde 300 zijn eerste echt bewijs vond dat niet uit een overhoring vrij was gekomen. Hierdoor bleef het verhaal spannend tot de grote openbaring op het einde.
Ja, de gedachtegangen van het hoofdpersonage kwamen mij bekend voor zoals bijvoorbeeld de psychologische ontleding van de reacties van zijn verdachten. Doordat “onze” gedachten zo overeenstemden vond ik mezelf wel terug in het verhaal en bleef het ook spannend. Hoewel ik mezelf erin herkende vond ik het personage sterker en moediger dan ik mezelf acht. Het personage is een beer van een vent die voor de “special inverstigate forces” heeft gewerkt voor het leger in Afghanistan. Bij deze oorlog verloor hij zijn been en worstelt hij nu door zijn leven met een prothese. Het personage dacht bij zijn stekende litteken dat het vanzelf wel zou genezen en ook hierin herkende ik mezelf. Als ik me niet lekker voel kijk ik ook wel eerst of het niet vanzelf over gaat na een tijdje. Ik heb het personage zeker als een hele sterke man ervaren. Hij verliest op een gegeven moment alles, zijn vriendin, zijn onderkomen, en al zijn geld. Hij heeft torenhoge schulden, maar vertikt het om hulp aan te nemen van zijn vrienden die hem wel zouden helpen, maar hij vind compassie nog erger dan afkeuring. Het personage zoekt zijn eigen weg door zijn leven vol problemen en dit laat de schrijfster heel mooi blijken.
Ik ben wel echt enorm gaan meeleven met de held maar net daarom begreep ik al zijn acties net. Het personage heeft veel acties gedaan maar als er een gebeurtenis was die ik niet gedaan zou hebben, had ik bewondering voor zijn keuze. Tegen het einde van het boek is het hoofdpersonage ook letterlijk een held in de ogen van de lezer. Hij lost het mysterie op en laat uiteindelijk zien dat hij alles aankan. Al is er misschien toch één ding dat ik anders gedaan zou hebben. De manier waarop de held zijn medespeler, zijn secretaresse, behandelt. Hij laat haar soms in het donker staan, het kan hem niets schelen, hij denkt alleen aan zichzelf, maar ook dit past weer in een groter kader. Op de momenten dat de rechercheur de genialiteit van zijn secretaresse erkend en haar een compliment geeft, sta je als lezer boven je boek te stralen. In die mate leef je mee met het personage dat je je oprecht blij voelt wanneer zij dat ook doen.
Iedere verhaal heeft natuurlijk een einde en ook dit. En dit verhaal heeft een einde om ‘U’ tegen te zeggen. Het is de absolute climax van het verhaal en zeer overtuigend geschreven. Het einde was vooral echt goed doordat het hoofdpersonage tot in de helft van het boek zelf nog denkt dat er geen moord is, dat hij werk voor niets aan het doen is, maar hij doet het om geld te verdienen. Vervolgens ga je een bepaald persoon vermoeden maar hebt nog geen idee van hoe of wat of waarom? Maar aan het einde blijkt het dan volstrekt anders te zijn. Alles valt op zijn plaats en er wordt een compleet logische link gelegd waarvan je je erover verbaasd dat je er zelf niet op kwam. Alles spreekt zo voor zich en toch was het verhaal compleet onvoorspelbaar. Dit was zeker een belangrijke troef voor het einde. Hoewel het einde echt fantastisch was vond ik het niet perfect. Hoewel dit ook een realistische kant toonde, had je helemaal niet het gevoel dat het hoofdpersonage zeker was van zijn zaak. Bij het lezen schemerde er enorm veel twijfels doorheen zijn uitleg en verklaring van de gehele moordzaak, maar dit zou juist le moment suprême moeten zijn. Dus hoewel het einde zeer goed was was dit toch minder, want het is misschien cliché maar het blijft aangenaam om te lezen. Dit is dan ook het enige element dat ik mogelijk zou veranderen aan het einde.
Ik vond het boek zeer goed. Het gaf me meer dan ik verwachte van een detective. Maar er is één opmerking die ik wel heb over het boek. Er stond op de achterzijde dat het verhaal een duistere kan op zou gaan. Aangezien ik hier toch wel na uitkeek na een 400 spannende bladzijden zonder doorbraken is het toch wel iets waar ik achteraf mijn twijfels bij had. Maar ik vond het wel een geweldig boek. Het verbaasde, amuseerde en interigeerde. Het had alles dat een detective moet hebben. Het was een zeer aangenaam geschreven boek met mooie en duidelijke beschrijvingen dat ook tot de verbeelding sprak en het las zeer vlot. Doorheen het boek gebeurde er niet zo veel uiteindelijk maar het verveelde geen moment. Ik vind het boek echt een aanrader voor iedereen, en ik kijk al uit naar de volgende delen en ook de verfilming omtrent hetzelfde duo.
bronnen:
ROWLING, J.K., ‘koekoeksjong’, boek, oktober 2013
